Âli Bey'in Türk Edebiyatı Klasikleri serisinden okuduğum ikinci kitabı (evet sırayla okumuyorum, ilginç gelenleri önce okuyorum ama yeni yıla kadar seriyi bitirmek istiyorum; biraz zor olsa da).

Osmanlı'nın son döneminde dış borçlanmaları ödemek için kurulan Duyun-u Umumiye'nin bir memuru olarak Doğu ve Güneydoğu Anadolu ile Irak-Suriye Eyaletlerindeki Tuz Madenlerini teftişe giden bir memur olarak gördüğü ve yaşadıklarını bir hatıra olarak kaydetmiş Ali Bey; bize de okumak düşmüş.

Daha önceki uyarlama tiyatro eserini okurken çok eğlenmiştim; bu kitap da gayet güzel olmuş

Yörelerde yaşayan insaların kim oldukları; dilleri; kültürleri; steryotipleri hakkında bize güzel bilgiler veriyor.

Geçmişten günümüze o bölgenin demografik yapısının ne kadar değiştiğini gözler önüne seren bu eser mutlaka okunmalı.

Jurnal kitabın yazıldığı dönemde ispiyon anlamına gelse de burada günlük anlamındadır. Nehirde ulaşım yapılan bölümde insan biraz bunalıyor; niye gitmiyor ulan bu kelek diye :)