Tanzimat döneminden yine güzel ve okuması zevkli bir kitap, ancak günümüz koşullarıyla düşününce biraz kızgınlıkla okumanız olası.

Ahmet Mithat Efendi'nin Çingene romanında soylu bir İstanbul Beyefendisi'nin soysuz bir Çingene kızına aşık olması, onu hanımefendilik mertebesine yükseltmeye çalışması, ailesinin her türlü baskısına karşı çıkması ve hazin sonundan oluşuyor özetle.

Romanı okurken ben şahsen karakterlerin hepsini suçlu olarak gördüm. Çingene ırkına mensup bir kişiyi aşağılamak, maymun yerine koyup eğitmekle kendi seviyesine çıkartabileceğini sanmak gibi insanı küçük görmek romanda empati kurulabilecek tek karakterin bile ne kadar yoz düşüncede olduğunu gösteriyor.

Kaldı ki kendilerini Müslüman olarak görenlerin, Tanzimat döneminde ibrani dinlere inanan Ermeni, Yahudi, Rum vb. kızlarla bile evlenilebileceği görüşü hakimken Çingenelerin aşağılık olarak görülmesi garip geldi bana.

Ahmet Mithat Efendi'nin bin yıl ileride düşünüyor diye tasvir ettiği baş kahramanımızın bile tarif ettiği bin yıl sonraki dünyaya uyumsuz ancak o dünyanın hazırlayıcılarından olduğunu belirtmekte fayda var.

Okunabilecek güzel bir kitap, yobaz düşünce elbette var ancak bunu olabildiğince objektif yazmaya çalışmış Ahmet Mithat Efendi.