Birkaç gün şehir dışına daha doğrusu memleketime gittiğimde kuzenimin kütüphanesinden alıp okuduğum bir dünya klasiği, ama nedense benim çok da hoşuma gitmeyen "Fransız Edebiyatı".

Victor Hugo ve kitapları, özellikle Sefiller çok övülür, vaktim kısa olduğu için kuzenimin kitapları arasından bu az sayfalı kitabı seçip okumaya başladım ancak 2 günde zor bitirdim desem yeridir.

Victor Hugo'nun 3'ncü baskı için yazdığı Önsöz'ü okumak keyifliydi, realist bir bakış açısıyla yazılmış tiyatro oyununa benzer o dönemi anlatan ve kendini beğenmiş insanların bakış açısını güzel yansıtan bir önsözdü.

Asıl kitaba geçince işler karıştı, yine o Fransız Edebiyatı'nda sıkça kullanılan "nalet olsun içimdeki betimleme nefretine" dedirten ve okumayı güçleştiren, akıcılığı bulunmayan o bölümler insanı çileden çıkartıyor. (Ama yine de bir Flaubert kadar değil elbette.)

Bir Zweig kadar olmasa da insanı o psikolojiye sokmayı başarmış Victor Hugo, okunabilir güzel bir kitap...